Questo sito utilizza esclusivamente cookie tecnici di sessione, con la sola finalità di permettere la normale navigazione delle pagine web. Non vengono utilizzati cookie di profilazione o tracciamento. Informativa Cookie

Venerdì, 29 Marzo 2024

Impostazioni di visualizzazione: 


www.gabrieleortu.it – Copyright © Gabriele Ortu, tutti i diritti riservati

Ziu Batista

Puntuali coment’e su mercuris, in Biddascarescia, e sempri a s’iscurigadorgiu cand’is massaius fiant furriaus de su sartu, po duas bortas a sa cida si donat custu bandu:
“Atinzioni, atinzioni… Ziu Batista su conciliadori avertit sa popolazioni chi cras a ora de is sete de merì c’at essiri conciliatura, po tantis si racumandat, a testimongius e imputaus, sa massima puntualidadi. Sa genti chi bolit assistiri depit pigai postu unu quartu di ora prima, comenti cumandat sa lei.”

Custu bandu si donat sempri su martis e sa cenabra a mericì e fiat sempri su propriu.

S’uficiu de sa conciliatura fiat unu fundagu a pamentu in sa domu cumunali asuta de s’uficiu de su sindigu. Fiat unu grandu stanzoni senza de fentanas ma ziu Batista, su conciliadori, ddu tzerriat: “s’uficiu miu!” forsis poita ci fiat in fundu ai cussu fundagu scuriosu una mesa, una cadira, e asuba de sa mesa una lampada a petroliu, unu tinteri, una pinna de pudda, unu registru po is udienzias, unus cantus follus de paperi, unu tamponi cun su paperi po asciugai sa scritura candu ziu Batista teniat pressi, unu pitiolu de cincu chi fadiat de campanello, su libru de is leis, il codice, comenti ddu tzerriat ziu Batista candu chistionat cun personas de unu certu livellu, in publicu.

In palas de custa mesa, apicau in su muru, ci fiat unu crucifissu aici malandau chi Gesù Cristu si podiat scambiai po unu senegalesu fadiau, tantis su fumu de cussa stiarica posta asuta dd’aiat innieddigau. Si Gesù Cristu si fiat poziu biri, Issu e totu si ndi fiat scravau e fiat andau a si sciacuai po sa bregungia…

Sempri in palas de custa mesa, asuta de custu crocifissu, ci fiat una taula de linna de castangia aundi ziu Batista c’iat fatu scriri a literas mannas: “LA LEGGE” e, spostau a duus pramus pagu prus o mancu, a manu dereta, ci fiat, apicau a unu grandu billu, su mantu nieddu cun gancera de prata chi ziu Batista bestiat cun fai’ cerimoniosu dogna borta chi teniat udienzia in conciliatura.

Custu mantu fiat de unu fradi suu, abogau, chi fiat stetiu bociu a traitoria de genti mandada de unu sbandiu chi issu no iat scipiu difendiri e po cussu dd’iant cundennau a vida. Aici narat sa genti, asuta asuta, in Biddascarescia.

Po su populu, chi assistiat a is udienzias, ci fiant is bancus becius de su conventu chi ziu Batista si fiat fatu donai de is paras cand’iant fatu is bancus nous.

Ziu Batista boliat su publicu suu e narat sempri a is babus: “Mandai is piciocheddus a conciliatura ca depint imparai is leis po no incurri’ in is manus de sa Giustizia”.

Custu fiat, pagu o prus, su logu aundi ziu Batista aministrat, eus a nai, sa giustizia de is piticus certus (ma chi medas bortas salvant situazionis de grandu perigulu e poniant in paxi is familias), in Biddascarescia.

“Mellus agiustai is cosas in bidda nosta che in is tribunalis de Casteddu!– narat sempri ziu Batista a s’abertura de dogna causa, e pois aciungiat – Arregordaisì chi si ponit a postu una cosa pitica po no ndi lassai rovinai una manna.”

In Biddascarescia si fadiat conciliatura duas bortas sa cida: su mercuris e su sabudu e calencunu at a penzai chi in custa bidda sa genti fessit pagu de bonu po no nai delinquentis, o, chi fessit una bidda manna: ne s’una ne s’atera cosa.

Po cumprendiri beni is cosas mi tocat a si fueddai de ziu Batista e de sa passioni sua; depeis sciri chi issu fiat studiau, po cussu tempus, iat fatu sa sesta, e pois fiat andau foras a studiari, e comenti ‘e su fradi, si depiat laureari “In leggi”, ma a sa morti de su fradi at depiu smitiri…

In Biddascarescia no tot’is cosas si scarescinti perou, e… pecau de Babu ddu pagat fillu, aici custumant a narri’, ma lassaus cust’argumentu…

Torraus a ziu Batista. Fiat s’unica personi de bidda abonada a “L’UNIONE SARDA” e conosciat is cosas de su mundu… poita ligiat e cumprendiat su chi ligiat.

Arriciat tot’is leis noas chi bessiant e fiat agiornau in totu a riguardu a sa Giustizia… No c’iat barba de abogau chi dd’essit contrariau, e po custu dd’iant postu a lumingiu: “Il codice” e cun custu allumingiu fiat connotu in bidda e in totu is biddas de furriu.

In conciliatura si tratat de cosas de pagu contu coment’eus nau, ma po issu fiat comenti e chi s’essit tratau de fatus de Corte d’Assisi! Bisongiat a ddu biri’ e a dd’intendiri: sa boxi sigura, forti, pulia e no comenzat mai sa conciliatura senza de si bestiri su mantu cun sa bella gancera de prata e is primus fueddus fiant sempri is proprius: “Imoi no seu deu chi fueddu, ma est sa Lei e su mantu chi dda rapresentat.”

Candu portat custu mantu boliat a ddu tzerriai signor conciliatore: “Sono nelle mie funzioni datemi dalla Legge e su questo non transigo”. Aici narat sempri.

Una borta chi fiat tratandu una causa de pascolo abusivo e una de is duas partis fiat unu fradili suu; custu fradili s’est permitiu de ddi nai: “Batista mi chi no est comenti narat cussu, sa cosa! Ma est aici e aici…"

Issu dd’at arrispustu in italianu: “Qui non c’è nessun Battista, io sono il signor conciliatore e rappresento la legge, pertanto riformuli la frase nella forma corretta”.

Su publicu at comenzau a s’agitai unu pagu e narat: “Uhm, tanti chi no ddas iscit is leis! A logu malu at apicau is crais su fradili! Balla, cun issu no si brullat no!”

Ziu Batista at sonau su pitiolu a totu forza e, cun boxi frima, ddis at nau: “Si intendu un’ateru piulu, sgombro l’aula!”

Su fradili s’est depiu scusai e at curregiu: “Signor conciliatore, sa cosa no est andat coment’at nau cusu…” “Bene. Esponga i fatti”.

“Est berus chi su bistiamini miu at pasciu in is terras suas, ma no tengu nexi peruna poita is terras sunt’obertas e creu puru chi siant in cumunella e issu no mi podit tinturai su bestiamini.”

“Banda beni, apu cumprendiu. Sa causa est rinviada finas a candu is barracellus ant a fai un sopralluogo. Ci vogliono fatti, documenti, circostanze, testimoni.”

Sonat su pitiolu, s’indi pesat a istrentargiu, s’agiustat su mantu e sentenziat: “Rinviata a sabato!”

Sigomenti po sa dì no ci fiat atera causa, aberit su registru iscriit calencunu fueddu, ddu firmat, ponit beni a postu sa pinna in su tinteri e prima de serrai su registru ddi donat una bella asciutada cun su tamponi, s’indi bogat su mantu, dd’apicat donandudeddi una spruinada cun sa manu, comenti custumat a fai sempri, e, candu totus ci fiant bessius, ndi studat sa lampada a petroliu e sa stiarica e serrat su portoni.

In foras ci fiat su fradili abetandudeddu. “Antoni, scusamì ma sa lei est lei e non posso transigere.”

“Mi nc’est bessiu, Batì, ita ‘olis s’abitudini… seus sempri paris de piciocheddus.”

Va bene, va bene! Lasseus stari, penzu chi tengas arrexoni tui Antò, ma devo studiare il caso e avere pezze giustificative al mio operato in modu particolari candu si tratat de parentis. No bollu chi sa genti penzit chi fazu prazialidadis, ne tui depis pensai chi t’apu donau s’arrexoni poita mi ses fradili. Vedrò cosa dice la giurisprudenza.”

“E chin’est custa signora giurisprudenza?” Dd’at nau su fradili.

“No est chistioni de femina, Antò, si tratat de sentenzias de fatus similis ai custu casu, ita nc’imbucant is feminas…”

Unu de sa parti contraria chi ddus at bistus imparis cunfabulendi at nau a un’amigu chi fiat in conciliatura po iscultai sa causa. “Mih, mih, tra issus no s’indi ‘ogant is ogus, corpu ‘e balla!”

“Ant’essi’ chistionadu de ateru, dd’at arrispustu s’amigu; ziu Batista est un’omini giustu. Issu at isposau sa Giustizia; ma no t’arregordas chi at cundennau finas e su babu chi no boliat donai s’acua a zia Rafaela ‘e Pompu po acuari s’ortu de Latzucaré? Ziu Batista po sa seriedadi sua iat’airi depiu fai su giugi in Casteddu. Certu s’omini podit sbagliai, ma est un’atera cosa, mancat sa volontadi de fai su mali. Uh! no, no, tantis chi no est atentu s’omini!”

Ziu Batista, in Biddascrescia, fiat portau a nomini po su sensu de giustizia chi manifestat in dogna ocasioni. Su fatu chi ddu circanta finas e in is biddas de presu po fai’ perizias, est sinnali chi s’omini fiat veramenti onestu.

Prima de bogai sentenzia, ziu Batista, pesat finas e su bentu po biri chi fiat o no contrariu a una de is partis. Su debili suu (si custu si podit cunsiderari debilesa) est custu de s’ategiai a giugi, ma creu chi issu ddu merit cussu titulu, prus meda de aterus chi sunti in Palazo di Giustizia: no tenit nexi, po custu s’omini! Fiat su sonniu suu de piticu. Fiat istudiendu po cussu. A ziu Batista custu traballu, chi fait po de badas, ddi serbit po si svagai; issu tenit bonus tzeracus chi ddi castiant is siendas, no tenit abisongiu de nudda, ddu fait po nci passai su tempus e po amori de sa giustizia. E no cretais chi siat fazili, medas bortas, a ponni’ in bonu certas contrariedadis chi si manifestant in conciliatura… Po cosas de pagu contu, a is bortas, s’arribat a disatinus mannus, e ziu Batista ch’est omini de mundu, custas cosas ddas cumprendit e circat sempri de fai cumprendiri a is partis chi su giustu est su chi narat sa lei e totus ddi donant s’arrexoni. Est agiornau de tot’is leis noas chi bessint (assumancus fessint aici is abogaus). Sa lei dda studiat in dogna particolari cun atenzioni e calencunu abogaeddu pedit su pareri suu, in certas cosas, prima de fueddai in tribunali…

Ziu Batista no podiat sumportai is cosas trotas: “Denuncialo, denuncialo, la legge ti darà ragione!” Custu fiat una specie de ritornello chi narat sempri a chini ddi pediat conzillu, ma solu si fiat in su giustu.

“Cust’omini depiat essiri in su governu a fai is leis, innoi in Biddascarescia, est unu scienziau scaresciu.” Narat meda genti a riguardu de ziu Batista.

Una borta, a Biddascarescia, fiat benniu su Prefetu in visita e iat domandau a ziu Batista: “Mi risulta che lei fa conciliatura sempre a tarda sera e mai al mattino, come mai?”

“Di mattina faccio il sindaco, signor Prefetto… e poi non posso rubare una giornata di lavoro ai miei cittadini…”

“Bravo, signor Sindaco! – dd’at arrispustu su Prefetu – la propongo per la nomina a cavaliere.”

“Signor Prefetto, preferirei che fosse assegnata al mio Comune una somma per costruire due abbeveratoi per il bestiame, uno da costruirsi in luogo detto Funtanaesusu e l’altro in Funtanadeossu, la mia gente ha bisogno di questo, di un cavaliere non se fa nulla.”

“Vedrò cosa posso fare, signor Sindaco.”

Su prefetu est stetiu de fueddu e ziu Batista at otenniu siat su titulu de cavalleri che is duus lacus po bufai su bistiamini.

Oi, in Biddascarescia, in d’un’arruga si podit ligiri: “A Cavalier Battista Brodu Sindaco e Conciliatore che spese la propria vita per amore della Giustizia e per il bene dei suoi concittadini.”


Copyright © Gabriele Ortu - Tutti i diritti riservati.
www.gabrieleortu.it – Copyright © Gabriele Ortu, tutti i diritti riservati


Aggiornamento pagina: 26/04/2008
Copyright © 2007-2024 Gabriele Ortu

Menù rapido informazioni